Wildplassen voor damus

Theehuis Anserdennen, gezeten in de schaduw genietend van een biologische sapje, geserveerd  door Natuurmonumentenmedewerkers. Het leven is goed! Zie ik op een bepaald moment twee mensen binnenkomen, waarvan zij een wat apart hulpmiddel in de handen heeft. Eerst denk ik nog dat ze op krukken loopt, wat niet heel waarschijnlijk is op deze wandelroute. Dan zie ik hem met een doorzichtig plasticzak vol papier en vermoedelijk ander vuil, en gaat me een lichtje  op... Zouden zij werkelijk uit vrije wil vuilnis aan het rapen zijn in het bos? Na terugkeer van het toilet besluit ik het er op te wagen en stap op  het tweetal af. En jawel hoor, ze blijken op het bezoekerscentrum van het Nationaal Park Dwingelerveld mensen de mogelijkheid te bieden, met een grijper en een plasticzak op stap te gaan. Dat moet een aparte gewaarwording en wandeltocht zijn, voortdurend gericht op het vuil. Hoewel zo moeilijk is dat niet, ook mijn oog valt geregeld op iets wat er niet echt hoort, tussen de bomen, de struiken, de grassen en heides.

Ik raak met het tweetal even in gesprek, en uit met name mijn ergernis en bezorgdheid over de alsmaar toenemende hoeveelheid papieren zakdoekjes en toiletpapiertjes die ik geregeld tegenkom in het bos. Ik ben een verwoed wildplasser en daarin ben ik kennelijk en gelukkig niet de enige. En dat veel van mijn zusterssoorgenoten hun laatste druppen niet anders weten weg te werken dan met papier is nog tot daar aan toe. Ik gebruik gewoon mijn eigen vingers die ik vervolgens aan gras of mos weer afveeg. Anderen heb ik gesproken die met mos of grassen voorkomen dat ons ondergoed al te vochtig wordt. Als een ieder die zakdoekjes of toiletpapiertjes vervolgens keurig weermeeneemt in een plasticzakje, is er niets aan de hand en why not? Je kunt het natuurlijk ook onder de grond werken, maar ook daarmee richt je veel schade aan aan het bosmilieu, maar dan in ieder geval niet zichtbaar en storend aanwezig. Natuurlijk op de lange termijn, hoelang eigenlijk?, verteert dit papier wel weer, maar inmiddels is het bos steeds meer op een vuilnisbelt gaan lijken. En nergens ook maar een berichtje hierover in enig glossy maandblad of tijdschrift van natuurorganisaties. Zelfs al googlend op de woorden toiletpapier-afval-natuur-bos kom ik slechts op gerecycled wc-papier uit. We houden het mooi en schoon, ja aan de buitenkant... maar daarachter!

Reden dat ik dit schrijf? Omdat ik zou wensen dat wij onszelf en mekaar veel meer gaan bevragen op de wijze waarop we bewust of onbewust zorg hebben voor de natuur. In het kleine zo ook in het groot, immers. In augustus zullen we tijdens een zomerweek van reizende aarde school ons buigen over de vraag, of wij er wel echt voor de natuur zijn, terwijl zij er altijd voor ons is? Ik ga zeker dit vraagstuk en mijn ergernis meenemen naar die week, en ben benieuwd naar de avonturen die we daarmee zullen beleven.

In de warmte van het theehuis uit ik mijn erkenning voor het waardevolle werk van dit tweetal. Teruglopend zie ik mezelf ineens allerlei kleine papiersnippertjes en andere vuiligheden oprapen. In de vurige hoop dat ik geen toiletpapier zal tegenkomen, want ik weet niet wat ik daarmee zal doen dan....

En jij...?
Gerwine

Datum: 07-06-2010 in zorg-voor-de-natuur-en-ons-leefmilieu
Tags: