Voedende ijzerpan

Gister had ik weer een van die twee wekelijkse ontmoetingen die ik de laatste maanden afspreek met Margriet. We wisselen op een heerlijke, ongestructureerde manier uit over onze verlangens en vorderingen wat betreft ons werk rond deep ecology en ecopsychologie. Ik kan het je aanraden om ook zo'n maatje te vinden om samen naar thema's en ontwikkelingen te kijken in elkaars leven!

Mijn wens was om weer even kontakt te maken met de vorderingen rond mijn Praktijk voor Mens&Natuur. Grappig hoe ik vervolgens Margriet in een heel intense visualisatie begeleidde rond haar vraag. Terwijl ik bezig was voelde ik; 'Ja! zie zo! dit is mijn Praktijk en zo doe ik het al jaren!'  Waarna Margriet me uitnodigde zelf ook nog dieper naar binnen te gaan voor mijn eigen vraag. Waar ik verrassend genoeg meteen op een soort podzol-ijzerpannetje in een oud ijstijd landschap terecht kwam. Ik werd nieuwsgierig naar die harde ijzerlaag. Vroeg me af, hoe ze daar in de oudheid toch ijzeren voorwerpen van wisten te maken en of ik daar iets van te leren had. Associeerde nog even op alle oude pijnlijke gebeurtenissen in mijn leven die niet goed konden doorstromen in die tijd en deze harde laag hadden gevormd. Waarna ineens mijn hele beleving kantelde, en de harde laag de stevige ondergrond vormt van al mijn levenservaring, kennis en wijsheid waarop ik sta en ga. 't Is een kwestie van contact houden, me overgeven aan die laag, erop gaan liggen, me laten voeden en inspireren bij tijd en wijle. En ik vertrouw er op dat vandaaruit mijn Praktijk zich verder gaat vormen in mijn leven. Dank, dank aan het leven en alles wat ze me heeft gegeven.

Ken jij de bodem waarop je staat en gaat? Bel of mail me, als ik je opweg kan helpen...Gerwine

Datum: 10-11-2010 in helende-natuur-natuurlijk-helen
Tags: