Samenvallen met het nú

Begin januari en alweer bijna schemertijd. Ik kijk uit het raam en zie over een ijzige vlakte een oplichtende hemel. Scherp afgetekend daartussen de bomen op de rand van de horizon. Het geluid van de auto's, die ik de stadsrand zie in en uit rijden, als een gebrom op de achtergrond. Vandaag een oefening in 'zijn', zijn met alles wat er is, in de verstilling die ik nog bij me draag van de voorbije decemberweken.

Mijn eerste werkdag van het nieuwe jaar en het is stil in mij... Soms vertrouwd en ergens ook weer nieuw voor mij, om het aan te durven deze dag in stille verwondering voorbij te zien trekken. En ook mijn eigen gedachten, oordelen en emoties in die stilte te aanschouwen. Telkens weer heel spannend op zo'n grensgebied te vertoeven. Alsof ik bijna, ja bijna durf samen te vallen met dit moment, met deze trilling, met het leven zelf nú, nú, NÚ.

Ik heb mezelf beloofd dit jaar een zielevoedende levensruimte te creeren, een 'tijdsruimte' waarin ik mezelf helemaal mag en kan laten zijn. Ik stel me daarbij voor dat ik ieder moment opnieuw kan kiezen of hetgeen ik nu doe of wil wel echt passend voor me is, goed voor me is, zielevoedend is. En dat bracht me vandaag dus bij verstilling, in een heel spannend gebied van bijna samenvallen met het moment.

Ik las in een klein boekje van Byron Katie 'Over werk & geld', dat het vooral belangrijk is om het denken helder te houden. Om alle verstorende gedachtes op te ruimen, zodat je helemaal in het moment kunt zijn. Iets dergelijks beleef ik nu. En in die ruimte kan ik voelen waar mijn verlangens liggen, wat ik werkelijk wil met werk en geld; Mensen begeleiden, coachen, uitnodigen en inspireren om hun relatie met de natuur te verdiepen, als voeding voor de ziel. En in dat speelveld de rol van geld te onderzoeken voor mij, voor anderen, voor de wereld om ons heen. Doe je mee?

Datum: 03-01-2011 in natuurbespiegelingen
Tags: