Landschap van de ziel

Ik lig lekker op mijn rug op het houten plankier in de warme luwte te genieten van de vroege zonnestralen, die extra kracht krijgen door de weerkaatsing op het water... mmm. Ik koester me in de zo gewenste voorjaarszon en hoor in de verte het hoge roepen van de buizerd. Ik verbind met deze weeïge, ijle klanken en merk dat ik me laat meevoeren naar stille vertes. Ik zweef in gedachte naar oorden van een ver verleden, herinneringen aan landschappen van toen, ontmoetingen met elders en laaf me aan de zoete invallen die komen met deze zachte trancereis.

Vervolgens leg ik het verband met de mail die ik vanochtend kreeg van Alien, een oud collega waar ik verrassend genoeg het laatste jaar zo'n verrijkend contact mee heb. Ze mailde mij over het landschap van haar ziel. Een reflectie op landschappen die in haar leven betekenis hebben gehad. Beelden en teksten waarover ze had geschreven op uitnodiging van het boek 'De laatste Wildernis' van Macfarlane. (Eens even googelen, mmm een boek dat zeker de moeite waard is. )

Het landschap van de ziel, wat een heerlijk uitnodigende zin. Ik wordt opslag nieuwsgierig hoe een ieders landschap er uit zou zien. Ik zou de verhalen willen verzamelen, willen lezen, willen weten waar het de mensen brengt, als ik ze die vraag zou voorleggen. Welke beelden, associaties en landkaarten ze voor zichzelf gaan beschrijven, als ze naar het landschap van hun leven kijken. Ik krijg alweer zin om er een projectje van te maken, mensen uit te nodigen hier hun verhaal over te vertellen, op te schrijven, te tekenen, te zingen of te dichten. Voorlopig heb ik genoeg werk en was ik blij dat ik mezelf even de rust gunde om in de zon te gaan liggen. Maar toch dat landschap van de ziel blijft nog wel even bij me.. en mocht je je geroepen voelen er iets mee te doen, er over te schrijven en het te willen delen, bij mij ben je welkom!

Een fijne reis verder, Gerwine

Datum: 07-03-2011 in helende-natuur-natuurlijk-helen
Tags: