Zonne-energie-douche

Voorjaar in de lucht, dat was het thema van de samenscholing die we voorbije zaterdag weer hebben gehouden, met leden van Reizende Aarde School. Dit jaar komt ze ineens en pas laat op gang, dat voorjaar. En ik die altijd dacht; 'Ach het weer heeft niet zoveel vat op me...', voel ineens wat wij allen vermoed ik ervaren, de warmte van de zon. En haar heilzame werking op mij!  Daarnet zat ik even in de nog wat koude, beetje versluierde middagzon mezelf op te laden. En ik voel hoe mijn energetisch lichaam zich voedt en te goed doet, zalig. Deze zonnekracht herinnert me aan de oefening die ik laatst tegenkwam in 't boekje 'De kracht van het NU in de praktijk' van Eckhart Tolle. Tolle raadt ons daarin aan om je immuunsysteem te versterken middels een eenvoudige meditatie. Die kan ik wel weer even gebruiken... → Lees verder ...

Datum: 29-03-2010 in helende-natuur-natuurlijk-helen
Tags:

(Zelf) Erkenning

Stapels papier om me heen, ik ben helemaal in de mood van het opruimen en kan haast niet stoppen. Is het het plots doorgebroken voorjaarsgevoel? Ik betwijfel het, juist dit weekend was ik erg blij met de regen tegen de ramen, zodat ik ongebreideld mijn fanatisme kon botvieren. Zelfs toen de zon weer doorbrak ging ik door, buiten weliswaar met inbindstrippen en perforator in de weer... Twee kistjes met paperassen heb ik aangepakt en nog ben ik niet klaar. Enkele terapeuten vertelden me de voorbije tijd dat ik 100% op de rem sta, maar 180% gas geef.... Nou zo voelt het ook nu weer, ik orden, bundel en gooi weg met een bezetenheid waarvan ik me afvraag waar dat in vredesnaam vandaan komt.'s Avonds ben ik er doodmoe van, maar 's ochtends weet ik niet hoe snel ik weer zal beginnen, onderwijl denkend ach nou eventjes nog dan... en weer is er een kwartier, half uur - uurtje voorbij... Mijn stapel nog te gebruiken eenzijdig bedrukt kladpapier groeit enorm, en ook dat geeft me voldoening. → Lees verder ...

Datum: 23-03-2010 in algemeen
Tags:

Troostende tranen in de regen

De zachte regen tekent zich in dunne lijntjes en ronde druppen op mijn ruit. Daarachter ontwaar ik een groepje kuifeenden op het water. Evenveel mannetjes als vrouwtjes, voorjaar in de lucht! Ze dobberen rustig op de lichte golfjes in het meer. Watertekens op mijn ruit vermengen zich met de waterrimpelingen van het meer. Ik verlies me in die grijze tussenruimte en verdrink bijna onmiddelijk weer in mijn eigen tranen. Tranen van onvermogen en pijn. Gister mijn schoonzus, de vrouw van mijn jongere broer bezocht. Ze is sinds een paar jaar ernstig ziek, een niet te stuiten verergering van een plots aandienende spierdystrofie doet ons af en toe naar adem snakken. Zo ingrijpend om een vrolijke jonge vrouw, van springend - lachend gek doen, te zien 'verteren' haast tot een kwetsbaar lichaampje in een ziekenbed in hun sfeervolle huiskamer. Wat te doen? Hoe te reageren op haar - op hen, wanneer ze nu zelfs het woord euthanasie al niet meer schuwen? Vaak geeft de natuur me raad, de beelden buiten me troost. NU is er alleen maar regen, tranen, water en de paartjes kuifeenden... Met hun prachtige zwart-wit tekening driiven ze statig op het water. Even zo statig en trots hield jij, Jo, jouw hoofd boven water. Maar keer op keer fikse tegenslag breekt zelfs de grootste glimlach. Vanuit mijn ooghoeken weet ik het kaartje van Tich Nhat Hanh; De tranen die ik gisteren huilde zijn regen geworden... En ik weet dat het waar is, dat het waardevol is om te huilen, te janken, te lachen ook, te leven en te sterven. Ieder op haar tijd, alles op zijn tijd... nu maar even tranen in verbinding, in verbondenheid, in de schone wreedheid van deze tijd... Inmiddels is het droger geworden, nog slechts druppels op de ramen. Het uitzicht helderder, de rimpels op het water duidelijker, de kuifeenden zijn uit beeld, mijn tranen bijna opgedroogd... → Lees verder ...

Datum: 15-03-2010 in natuurbespiegelingen
Tags:

Ver-ruimd zicht

Net terug van een weekje ski vakantie, heb ik me voorgenomen dit gevoel van rust en ontspanning nog wat bij me te houden, terwijl ik weer aan het werk ga. Herken je dat? Hoe snel zo'n gevoel en voornemen alweer verdwenen is! Na een hele ochtend mails doornemen, ordening aanbrengen en mezelf af te vragen; 'Wat ga ik nu eens doen?', herinner ik me ineens weer dit voornemen... → Lees verder ...

Datum: 08-03-2010 in aardingsoefeningen
Tags: