Ver-ruimd zicht

Net terug van een weekje ski vakantie, heb ik me voorgenomen dit gevoel van rust en ontspanning nog wat bij me te houden, terwijl ik weer aan het werk ga. Herken je dat? Hoe snel zo'n gevoel en voornemen alweer verdwenen is! Na een hele ochtend mails doornemen, ordening aanbrengen en mezelf af te vragen; 'Wat ga ik nu eens doen?', herinner ik me ineens weer dit voornemen...

Ik zou helemaal niet zoveel moeten willen doen! Dus staar ik maar eens even uit het raam. Ik laat de nattige - grijzige wereld van het Friese platteland tot me doordringen. En ineens blijf ik hangen in een grappig vraagstuk; 'Is het echt waar dat ik de voorbije dagen meer kon zien dan hier?' Ik zie me weer staan voor het raam van de deur naar het balkon, op de bovenste etage van een eeuwen oude traditionele boerderij. Met uitzicht op zoveel; de ski helling met haar sleeplift, al dan niet in beweging; en verderop de kabines van de grote lift naar boven; poppetjes die al slalommend naar beneden komen skiën; de zon op de toppen van de bergen daar weer boven; de dampe mist met flarden sneeuw ergens halverwege; het  grote luxe hotel vlak voor de deur; met haar kleine-kinderen-ski-oefenbaantje; de  houtsnij werken van de tot appartementen en hotels omgebouwde boerderijen ietsje verder weg; etcetc...

Dit alles lijkt zoveel meer, zoveel aantrekkelijker, zoveel rijker dan het uitzicht dat er nu voor mijn neus opdoemt. Maar is dat ook waar? Immers uiteindelijk gaat het om mijn blikveld en dat is hier thuis niet groter of kleiner dan waar ook... En ook  hier is veel te zien; de rimpelingen in het water; de ijsplaten die nog aan het afsmelten zijn; de vogels op het water en het ijs; de snelwegen in de verte; de kerktorens, de bomen en de hoogspanningsleiding daaroverheen; en niet te vergeten de grijze dampe wolkenluchten waar een verlicht veld de zon daarachter verraadt; de huizen aan de overkant van onze pier, met de daken, de tuinen, de geparkeerde auto's; etcetc...

Ik ben gevangen in de vraag; 'Is er daar nu echt meer te zien dan hier?'. En zie mezelf het spelletje spelen 'Zoek de verschillen'! Nou groter verschil niet denkbaar zou je zeggen, en toch!? Ik realiseer me dat het er niet om gaat hoeveel ik zie, maar om de waardering van hetgeen ik zie en het bewustzijn dat ik daar op heb. Hier 'lijkt' alles zo gewoontjes, zo van altijd alles hetzelfde. Maar dat is niet waar! De wind op het water, de kleuren in de lucht, de schitteringen van de golfjes, de auto's op de weg, de vogels in mijn beeld, het stof op mijn raam... voortdurend is er van alles anders! Hier net zo goed als 1000 kilometers verderop in de Oostenrijkse Alpen.

Het gaat er om of ik me iedere keer opnieuw wil laten raken, me wil verwonderen, wil kijken met nieuwe ogen. Telkens opnieuw, waar ik ook ben, me bewust worden van de details. Én van de impact dat een beeld op mij en mijn gemoedstoestand heeft. Daarin kan ik kiezen telkens opnieuw, als ik dat wil, als ik wakker genoeg ben om me dat te realiseren. Ineens is mijn wereld weer een stuk groter en voel ik me weer thuis bij mezelf, blij met de wereld, dankbaar voor mijn leven...

Datum: 08-03-2010 in aardingsoefeningen
Tags: